Indo-Europese Batik

Indo-Europese batik floreerde vanaf midden 19e eeuw. De Indo-Europese vrouwen werden belangrijke onderneemsters in veel Noord Javaanse kuststeden. Zij ontwierpen batik voor de Europese, Indo-Europese en Chinese markt in Indonesië. Belangrijke traditionele conventies werden doorbroken, maar kwaliteit werd gewaarborgd. Waar veel Chinese batikkerijen overgingen op de economisch voordelige batik cap, bleven de Indo-Europese onderneemsters kwaliteit leveren met batik tulis doeken. Ze lieten zich graag beïnvloeden door buitenlandse elementen en er ontstonden nieuwe vrije motieven gecombineerd met de klassieke Javaanse patronen: Pasisir style. Omdat de patronen en motieven geen symbolische waarden meer hadden zoals de klassieke batik, ontstond er meer vrijheid voor de ontwerpers en konden ze kleuren en motieven meer esthetisch gebruiken naar eigen gelang.

In deze tijd ontstond ook de signatuur op de batik. Op deze manier bewaakten de onderneemsters hun authenticiteit, en hadden ze een belangrijk handelsmerk.

Deze sarong kokerrok, een batik sogan, heeft een voorzijde (kepala) met een gebatikte bloemenboeket. In de donkere achtergrond (latar) zie je in het ruitpatroon kleine gebatikte jasmijn bloemen. De achterzijde, ofwel de badan (het lichaam van de doek), bevat het traditionele parang motief, een van de verboden motieven. Het is een hybride stijlvorm die verschillende elementen uit de Javaanse batikkunst met elkaar verbindt.

Ook zie je in deze Indo-Europese batik de onder- en bovenrand met een floraal motief, een typerend gebruik voor de Europese en Indo-Europese batikkerijen.